W poszukiwaniu subiektywnej dramaturgii
wystawa malarstwa i instalacji teatralnych
18/07 - 30/08/2020
Sala Śląska

Wystawa  Między malarstwem a scenografią. W poszukiwaniu  subiektywnej dramaturgii  jest głównie prezentacją obrazów. Zgromadzone prace ukazują indywidualne spojrzenie na rzeczywistość, są zapisem emocji i przeżyć oraz intelektualnych doznań. Jedne, mają charakter bardziej osobisty, inne, w tym także instalacje przestrzenne, inspirowane tekstami literackimi, dramatami, historią kultury materialnej, odnoszą się do szerszej pojętej interpretacji rzeczywistości.

Małgorzata Komorowska zajmuje się malarstwem i scenografią. Jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiowała na Wydziale Teatru Uniwersytetu  Illinois w Stach Zjednoczonych. Od wielu lat związana jest z Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. Od lat dziewięćdziesiątych współtworzyła programowo i organizacyjnie Katedrę Scenografii. Od roku 2014 roku pełni funkcję kierownika Katedry Scenografii. W latach 2006 do 2016 była kuratorem Galerii Scenografii. Debiutowała w zawodzie scenografa w latach osiemdziesiątych, zaczynając od pracy w filmie jako kostiumograf. Po studiach w Stanach pracowała już głównie jako scenograf teatralny. Zrealizowała w Polsce i za granicą kilkadziesiąt spektakli i przedstawień performatywnych.  Od prawie dwudziestu lat  zajmuje się głównie malarstwem i tworzeniem instalacji. W ostatnich latach indywidualne wystawy jej malarstwa odbyły się w Zakopanem, Krakowie i Katowicach. Ostatnia będąca powrotem do instalacji parateatralnych miała miejsce w Galerii Sceny Plastycznej KUL w ramach II Festiwalu Scenografii i Kostiumu w Lublinie w roku 2018.

Prof. StanisławRodziński o twórczości Małgorzaty Komorowskiej:

„Małgorzata Komorowska jest scenografem i malarką, a więc artystką, która żyje w kręgu własnych przeżyć, ale i w kręgu przeżywania twórczości innych, współtworząc w realizacjach teatralnych treści i przezywanie dzieł innych artystów. Może właśnie dlatego w jej obrazach tak ważna rolę odgrywa światło, mrok, ale i przestrzeń. Zestawiając te obrazy z fotografiami scenografii jej autorstwa, można klimaty obrazów połączyć z przestrzenią, ale i kolorem postaci aktorów, z życiem sceny teatralnej. Wszystkie te realizacje maja tę samą wartość. Są przejmującym autoportretem, są ukazywaniem własnego przeżywania dzieł innych twórców, towarzyszeniem aktorom, a nade wszystko są współtworzeniem duchowego sensu dramatów.”

2016

fotografie z wystawy: Łukasz Kolewiński

WSPARCIE MEDIALNE/PARTNERZY MGS